De Tamoil prijs voor Kunsten en Letteren 2018 is toegekend aan
Annemarieke van Peppen ,
impact art kunstenaar te Bergen op Zoom,

OORKONDE

vanwege haar veelzijdige installaties en uitermate artistieke projecten zowel in Bergen op Zoom als ver daarbuiten.
tamoil-14
tamoil-25
tamoil-26
tamoil-39
tamoil-41
tamoil-47
tamoil-49
tamoil-54
tamoil-61
tamoil-64
tamoil-65
tamoil-71
tamoil-85

Door haar eigen levenshouding en intense betrokkenheid bij mens en natuur, creëert Annemarieke geen andere kunst dan geëngageerde kunst. Haar object is de mens, maar altijd als subject.

Het zijn de verhalen van de mensen die ze portretteert waar haar interesse naar uitgaat. In haar installaties komen deze verhalen aan de orde.
 
Tijdens haar periode als ‘artist in residence’ in het Markiezenhof ontstond het project Beweeg Me. Dit kreeg een vervolg zowel binnen als buiten de stad. Annemarieke schroomt niet om nieuwe wegen te bewandelen zoals blijkt uit het initiatief om een Café Atelier te openen om weer dicht bij mensen te kunnen komen. Wanneer anderen in beweging komen wordt de kunstenaar eveneens bewogen. 

Annemarieke zoekt niet de kunstmatige schoonheid of perfectie in mensen. Juist door het imperfecte vast te leggen benadrukt ze de werkelijke schoonheid, persoonlijkheid en eigenheid. De kunstuitingen van Annemarieke kenmerken zich door een filosofisch tintje terwijl ze tegelijkertijd relativerend kunnen zijn. Ze ruimt plaats in voor het broodnodige korreltje zout en gebruikt in haar werk veel humor. Juist hierdoor ontstaat kunst die je raakt.

Met dit alles levert Annemarieke van Peppen niet alleen een belangrijke bijdrage aan de kunsten en letteren in het algemeen, maar ook aan het artistieke leven en de culturele uitstraling van stad en land van Bergen op Zoom.

Bergen op Zoom, 10 november 2018.

Namens de jury,                         Namens Tamoil b.v., 
Willem Vermeulen, voorzitter     Ronald Kempen, directeur
 

 

Toespraak door juryvoorzitter Willem Vermeulen

Annemarieke en Paul, 

Vriendinnen en vrienden van de Sakko Cultuurprijs, het is mij, zoals elk jaar weer, een aangenaam genoegen hier voor u te mogen staan om aan u de laureaat van dit jaar te mogen voorstellen.

Zo was mijn standaardbegin gedurende vele jaren. En al die jaren bleef de prijs zo heten terwijl de sponsor al lang niet meer dat originele bedrijf Sakko was. Dit jaar is dat rechtgezet, zoals ook wel gebeurd is met de Ako literatuur prijs, ofwel de Libris literatuur prijs, ofwel ……. 

Vriendinnen en vrienden van de Tamoil Cultuurprijs, het is mij, zoals elk jaar weer, een aangenaam genoegen hier voor u te mogen staan om u aan Annemarieke voor te stellen. 

En ook bijna standaard is, dat ik nu zeg: kunstschilder, fotograaf, beeldhouwer. We hebben allemaal op de kleuterschool gezeten en daar hebben we geleerd om te sorteren. Je begint dan met het plakken van een etiket. Maar het is bij Annemarieke een beetje lastig om dat te vinden. Hoe zou jij jezelf noemen? Collagemaker? Fotograaf? Webdesigner of polaroidkunstenares? Maar dan hebben we het over technieken. Als we dan toch een label willen, dan gebruiken we de term: impact art kunstenaar. En dat moeten we uitleggen.

Annemarieke, geboren in Rotterdam, opgegroeid in Huijbergen, dus ook een beetje in Bergen op Zoom. Modestudie in Enschede en dan op reis. Jaren. Vooral Azië en dan vooral Indonesië. Zelfs zo uitgebreid en intensief dat je nu zegt: Indonesië voelt als thuis, de taal is me bekend, de geuren en kleuren. Op Bali is al een beetje begonnen wat later zou uitgroeien tot de projecten waarom je nu hier staat.

Je bent bezig met universele thema’s. De basis voor je werk is heel veel in je hoofd bezig zijn. Filosofisch. Ernstig nadenken. Maar ook wel met een forse scheut zout, meer dan een korreltje, humor hoort er ook bij. Maar over de grote dingen van het leven nadenken, daar vorm aan geven en dan een knipoog erbij. Met als doel ……. Mensen …… probeer nou eens anders naar dingen te kijken. 

Vanuit je reizen heb je ook wel een bezorgdheid overgehouden ten aanzien van ónze samenleving hier in Nederland en ook ten aanzien van ons omgaan met het milieu. “Mensen die het minst te lijden hebben veroorzaken in het omgaan wel de problemen en het lijden voor de mensen die het meest kwetsbaar zijn”. Hoe moet je soms optimistisch blijven? Nou, optimisme zoek je dan in je atelier. 

Maar jouw atelier? Waar is dat eigenlijk? Oké je hebt wel een paar straatnamen en nrs. te noemen, maar eigenlijk is jouw atelier de hele wereld. Nu Antwerpen, een paar weken geleden was het Breda, wekelijks is het het Café Atelier in de wijk Fort/Zeekant, je was in Barcelona te vinden, maar ook dit gebouw was jouw atelier. 

Het ontstond op Bali maar je werkte het hier uit.

Het project: Beweeg me. 

Als kunstenaar vroeg je het publiek om jou te bewegen, te moveren, te emotioneren. Je maakte foto’s, door hen bewogen, door hun verhalen bewogen. Met de bedoeling dat de collages die je daar vervolgens van maakte op hun beurt de toeschouwers weer zouden bewegen. Hen wat zouden doen. 

Weet je wat ik dacht… Jij hebt het perpetuum mobile eindelijk dan toch uitgevonden. U weet wel, die machine die alle ingenieurs van de wereld graag op hun naam zetten, die alsmaar beweegt zonder energie gebruik, ofwel die net zoveel energie oplevert als het kost. Voortdurend in beweging. Welnu het artistieke perpetuum mobile is dat de kunstenaar wordt bewogen door de toeschouwers die door de kunstenaar worden bewogen. Dat op zich is al een prijs waard.

Het project Beweeg me, het project Café Atelier, Het project (Un)Customized in Breda en daar tussendoor ook nog veel eigen werk, atelier werk, o.a. vanuit een diepe eigen beleving. Zorg om de wereld. Verdriet in je privéleven. Optimisme en humor. Niet alleen wil je als kunstenaar de mensen toeschouwer laten zijn maar ook in beweging brengen. Heel duidelijk in Fort-Zeekant. Maar ook in Breda.

Waar de mooiste meisjes van de wereld wedstrijden houden wie de allermooiste is. Waar we elkaar via de sociale media voortdurend bombarderen met foto’s van onze mooiste momenten, vakanties, diners, nieuwe relaties, … Daar heb jij gezegd: Laat mij nou eens een foto maken van wat we als lelijk verslijten. En is dat wel zo lelijk? 

Voor het succes van dat project moest je blijkbaar naar Breda, daar zijn wellicht meer lelijkerds te vinden dan in Bergen op Zoom!

Maar serieus is het wel, dat mensen, omdat we hier in het westen er gewoon de mogelijkheden voor hebben, technisch en financieel, het kleinste sproetje medisch willen laten aanpakken, een beetje scheve tand, een wat afzakkend ooglid, een wratje of moedervlek, met de hulp van de medische wetenschap wordt het allemaal rechtgetrokken. We leven met gerestaureerde lijven in gerestaureerde steden.

En jij fotografeert de onaangetaste, niet gerestaureerde, originele mens.      

Nou komt daar nog wel een ander kunstje bij kijken, namelijk het vertrouwen winnen van mensen. Want we komen niet zomaar in beweging. Mensen zijn van nature zittenblijvers. Je moet soms praten als Brugman, maar dan kan het gebeuren dat ze in beweging komen, zich blootgeven, en dat beweegt jou en… nou ja… kijk maar om u heen: mensen betrekken en iets teweeg brengen, dat wat je doet impact heeft: IMPACT ART.

Art / kunst, die mensen anders laat kijken, naar zichzelf, naar elkaar, naar de wereld en wie weet wat dat in beweging kan zetten. 

Jouw kunst.

Je hoort niet bij een stroming of een clubje.

Je wilt relativeren, eigenzinnig en soms eigenwijs kunnen zijn

Kortom: je vaart op eigen koers. 

En morgen gaat de hele stad los: 'T is koers!

De jury van de Tamoil Cultuurprijs was door jouw werk en door jouw verhaal bewogen.
Kijk… en dan komt het met die prijs ook goed!

Overzicht